1 2 3 4 1-4 5

EYÜP 30:23
Biliyorum, beni ölüme, Bütün canlıların toplanacağı yere götüreceksin.

--------------------

   1 2 3 4 1-4 5

EYÜP 30:23
Biliyorum, beni ölüme, Bütün canlıların toplanacağı yere götüreceksin.

--------------------


YARATILIŞ 25:17
İsmail yüz otuz yedi yıl yaşadıktan sonra son soluğunu verdi. Ölüp halkına kavuştu.

YARATILIŞ 35:29
Kocamış, yaşama doymuş olarak son soluğunu verdi. Ölüp halkına kavuştu. Oğulları Esav'la Yakup onu gömdüler.

YARATILIŞ 49:29
Sonra Yakup oğullarına şu buyrukları verdi: “Ben ölmek, halkıma kavuşmak üzereyim. Beni Kenan ülkesinde atalarımın yanına, Mamre yakınlarında Hititli Efron'un tarlasındaki mağaraya, Makpela Tarlası'ndaki mağaraya gömün. İbrahim o mağarayı mezar yapmak üzere Hititli Efron'dan tarlasıyla birlikte satın almıştı.

YARATILIŞ 50:5
“Babam bana ant içirdi: ‘Ölmek üzereyim. Beni Kenan ülkesinde kendim için kazdırdığım mezara gömeceksin’ dedi. Şimdi lütfen firavuna bildirin, izin versin gideyim, babamı gömüp geleyim.”

YARATILIŞ 50:13
Onu Kenan ülkesine götürüp Mamre yakınlarında Makpela Tarlası'ndaki mağaraya gömdüler. O mağarayı mezar yapmak üzere tarlayla birlikte Hititli Efron'dan İbrahim satın almıştı.

YARATILIŞ 50:24
Yusuf yakınlarına, “Ben ölmek üzereyim” dedi, “Ama Tanrı kesinlikle size yardım edecek; sizi İbrahim'e, İshak'a, Yakup'a ant içerek söz verdiği topraklara götürecek.”

EYÜP 27:19
Zengin olarak yatar, ama bu öyle sürmez, Gözlerini açtığında hepsi yok olup gitmiştir.

YEŞAYA 14:18
Ulusların bütün kralları tek tek, Görkemli mezarlarda yatıyor.

YEŞAYA 22:16
‘Burada ne işin var? Kimin var ki, kendine burada mezar kazdın, Yüksekte kendine mezar, kayada konut oydun?

-----

YASA'NIN TEKRARI 31:14
RAB Musa'ya, “Ölümüne az kaldı” dedi, “Yeşu'yu çağır. Ona buyruklarımı bildirmem için Buluşma Çadırı'nda hazır olun.” Böylece Musa ile Yeşu gidip Buluşma Çadırı'nda beklediler.

YEŞU 23:14
“İşte her insan gibi ben de bu dünyadan göçüp gitmek üzereyim. Bütün varlığınızla ve yüreğinizle biliyorsunuz ki, Tanrınız RAB'bin size verdiği sözlerden hiçbiri boş çıkmadı; hepsi gerçekleşti, boş çıkan olmadı.

1.KRALLAR 2:1
Davut'un ölümü yaklaşınca, oğlu Süleyman'a şunları söyledi:

EYÜP 10:22
Zifiri karanlık diyarına, Ölüm gölgesi, kargaşa diyarına, Aydınlığın karanlığı andırdığı yere.”

EYÜP 14:5
Madem insanın günleri belirlenmiş, Aylarının sayısı saptanmış, Sınır koymuşsun, öteye geçemez;

EYÜP 14:14
İnsan ölür de dirilir mi? Başka biri nöbetimi devralıncaya dek Savaş boyunca umutla beklerdim.

EYÜP 21:26
Toprakta birlikte yatarlar, Üzerlerini kurt kaplar.

EYÜP 21:33
Vadi toprağı tatlı gelir ona, Herkes ardından gider, Önüsıra gidenlerse sayısızdır.

MEZMURLAR 6:5
Çünkü ölüler arasında kimse seni anmaz, Kim şükür sunar sana ölüler diyarından?

MEZMURLAR 90:10
Ömrümüz yetmiş yıl sürüyor, Bilemedin seksen, o da sağlıklıysak; En güzel yıllar da zahmetle, kederle geçiyor, Çabucak bitiyor, uçup gidiyoruz.

-----

MEZMURLAR 107:18
İğrenir olmuşlardı bütün yemeklerden, Ölümün kapılarına yaklaşmışlardı.

YEŞAYA 38:10
“Hayatımın baharında ölüler diyarının kapılarından geçip Ömrümün geri kalan yıllarından yoksun mu kalmalıyım?” demiştim,

-----

EYÜP 3:19
Küçük de büyük de oradadır, Köle efendisinden özgürdür.

VAİZ 7:2
Yas evine gitmek, şölen evine gitmekten iyidir. Çünkü her insanın sonu ölümdür, Yaşayan herkes bunu aklında tutmalı.

YEŞAYA 57:1
Doğru kişi ölüp gidiyor, Kimsenin umurunda değil. Sadık adamlar da göçüp gidiyor; Kimse doğru kişinin göçüp gitmekle Kötülükten kurtulduğunun farkında değil.

YEŞAYA 57:2
Doğru kişi esenliğe kavuşur, Doğru yolda yürümüş olan mezarında rahat uyur.

-----

1.KORİNTLİLER 15:21
Ölüm bir insan aracılığıyla geldiğine göre, ölümden diriliş de bir insan aracılığıyla gelir.


Kamu malı