EYÜP 29:7
“Kent kapısına gidip Kürsümü meydana koyduğumda,
--------------------
EYÜP 29:9
Önderler konuşmaktan çekinir, Elleriyle ağızlarını kaparlardı;
-----
EYÜP 29:10
Soyluların sesi kesilir, Dilleri damaklarına yapışırdı.
EYÜP 29:21
“İnsanlar beni saygıyla dinler, Öğüdümü sessizce beklerlerdi.
-----
EYÜP 29:11
Beni duyan kutlar, Beni gören överdi;
EYÜP 29:12
Çünkü yardım isteyen yoksulu, Desteği olmayan öksüzü kurtarırdım.
EYÜP 29:13
Ölmekte olanın hayır duasını alır, Dul kadının yüreğini sevinçten coştururdum.
EYÜP 29:14
Doğruluğu giysi gibi giyindim, Adalet kaftanım ve sarığımdı sanki.
EYÜP 29:15
Körlere göz, Topallara ayaktım.
EYÜP 29:16
Yoksullara babalık eder, Garibin davasını üstlenirdim.
EYÜP 29:17
Haksızın çenesini kırar, Avını dişlerinin arasından kapardım.
Kamu malı