EYÜP 29

EYÜP 29:1  
Eyüp yine anlatmaya başladı:

EYÜP 29:2  
“Keşke geçen aylar geri gelseydi, Tanrı'nın beni kolladığı,

EYÜP 29:3  
Kandilinin başımın üstünde parladığı, Işığıyla karanlıkta yürüdüğüm günler,

EYÜP 29:4  
Keşke olgunluk günlerim geri gelseydi, Tanrı'nın çadırımı dostça koruduğu,

EYÜP 29:5  
Her Şeye Gücü Yeten'in henüz benimle olduğu, Çocuklarımın çevremde bulunduğu,

EYÜP 29:6  
Yollarımın sütle yıkandığı, Yanımdaki kayanın zeytinyağı akıttığı günler!

EYÜP 29:7  
“Kent kapısına gidip Kürsümü meydana koyduğumda,

EYÜP 29:8  
Gençler beni görüp gizlenir, Yaşlılar kalkıp ayakta dururlardı;

EYÜP 29:9  
Önderler konuşmaktan çekinir, Elleriyle ağızlarını kaparlardı;

EYÜP 29:10  
Soyluların sesi kesilir, Dilleri damaklarına yapışırdı.

EYÜP 29:11  
Beni duyan kutlar, Beni gören överdi;

EYÜP 29:12  
Çünkü yardım isteyen yoksulu, Desteği olmayan öksüzü kurtarırdım.

EYÜP 29:13  
Ölmekte olanın hayır duasını alır, Dul kadının yüreğini sevinçten coştururdum.

EYÜP 29:14  
Doğruluğu giysi gibi giyindim, Adalet kaftanım ve sarığımdı sanki.

EYÜP 29:15  
Körlere göz, Topallara ayaktım.

EYÜP 29:16  
Yoksullara babalık eder, Garibin davasını üstlenirdim.

EYÜP 29:17  
Haksızın çenesini kırar, Avını dişlerinin arasından kapardım.

EYÜP 29:18  
“ ‘Son soluğumu yuvamda vereceğim’ diye düşünüyordum, ‘Günlerim kum taneleri kadar çok.

EYÜP 29:19  
Köküm sulara erişecek, Çiy geceyi dallarımda geçirecek.

EYÜP 29:20  
Aldığım övgüler tazelenecek, Elimdeki yay yenilenecek.’

EYÜP 29:21  
“İnsanlar beni saygıyla dinler, Öğüdümü sessizce beklerlerdi.

EYÜP 29:22  
Ben konuştuktan sonra onlar konuşmazdı, Sözlerim üzerlerine damlardı.

EYÜP 29:23  
Yağmuru beklercesine beni bekler, Son yağmurları içercesine sözlerimi içerlerdi.

EYÜP 29:24  
Kendilerine gülümsediğimde gözlerine inanmazlardı, Güler yüzlülüğüm onlara cesaret verirdi.

EYÜP 29:25  
Onların yolunu ben seçer, başlarında dururdum, Askerlerinin ortasında kral gibi otururdum, Yaslıları avutan biri gibiydim.


Kamu malı