EYÜP 16:16
Ağlamaktan yüzüm kızardı, Gözlerimin altı morardı.
--------------------
MEZMURLAR 23:4
Karanlık ölüm vadisinden geçsem bile, Kötülükten korkmam. Çünkü sen benimlesin. Çomağın, değneğin güven verir bana.
EYÜP 3:5
Karanlık ve ölüm gölgesi sahip çıksın o güne, Bulut çöksün üzerine; Işığını karanlık söndürsün.
EYÜP 12:22
Karanlıkların derin sırlarını açar, Ölüm gölgesini aydınlığa çıkarır.
EYÜP 24:17
Çünkü zifiri karanlık, sabahıdır onların, Karanlığın dehşetiyle dostturlar.
EYÜP 10:21
Dönüşü olmayan yere gitmeden önce, Karanlık ve ölüm gölgesi diyarına,
EYÜP 10:22
Zifiri karanlık diyarına, Ölüm gölgesi, kargaşa diyarına, Aydınlığın karanlığı andırdığı yere.”
EYÜP 34:22
Kötülük yapanların gizlenebileceği Ne karanlık bir yer vardır, ne de ölüm gölgesi.
MEZMURLAR 44:19
Oysa sen bizi ezdin, ülkemizi çakalların uğrağı ettin, Üstümüzü koyu karanlıkla örttün.
MEZMURLAR 107:10
Zincire vurulmuş, acıyla kıvranan tutsaklar, Karanlıkta, zifiri karanlıkta oturmuştu.
MATTA 4:16
Karanlıkta yaşayan halk, Büyük bir ışık gördü. Ölümün gölgelediği diyarda Yaşayanlara ışık doğdu.”
-----
MEZMURLAR 6:7
Kederden gözlerimin feri sönüyor, Zayıflıyor gözlerim düşmanlarım yüzünden.
MEZMURLAR 38:10
Yüreğim çarpıyor, gücüm tükeniyor, Gözlerimin feri bile söndü.
Kamu malı