⇧

EYÜP 17:1
Çevremi alaycılar kuşatmış, Gözümü onların aşağılamasıyla açıp kapıyorum.

--------------------

-----

EYÜP 19:17
Soluğum karımı tiksindiriyor, Kardeşlerim benden iğreniyor.

-----

MEZMURLAR 88:3
Çünkü sıkıntıya doydum, Canım ölüler diyarına yaklaştı.

MEZMURLAR 88:4
Ölüm çukuruna inenler arasında sayılıyorum, Tükenmiş gibiyim;

MEZMURLAR 88:5
Ölüler arasına atılmış, Artık anımsamadığın, İlginden yoksun, Mezarda yatan cesetler gibiyim.

EYÜP 33:22
Canı çukura, Hayatı ölüm meleklerine yaklaşır.

-----

EYÜP 6:11
Gücüm nedir ki, bekleyeyim? Sonum nedir ki, sabredeyim?

EYÜP 7:7
Ey Tanrı, yaşamımın bir soluk olduğunu anımsa, Gözüm bir daha mutluluk yüzü görmeyecek.

YEŞAYA 38:12
Evim bir çoban çadırı gibi bozuldu, alındı elimden. Dokumacı gibi dürdüm yaşamımı, RAB tezgahtan beni kesti, Bir gün içinde sonumu getiriverdi.

-----

EYÜP 7:5
Bedenimi kurt, kabuk kaplamış, Çatlayan derimden irin akıyor.

-----

YARATILIŞ 2:7
RAB Tanrı Adem'i topraktan yarattı ve burnuna yaşam soluğunu üfledi. Böylece Adem yaşayan varlık oldu.

-----

VAİZ 3:19
Çünkü insanların başına gelen hayvanların da başına geliyor. Aynı sonu paylaşıyorlar. Biri nasıl ölüyorsa, öbürü de öyle ölüyor. Hepsi aynı soluğu taşıyor. İnsanın hayvandan üstünlüğü yoktur. Çünkü her şey boş.

-----

YEŞAYA 38:10
“Hayatımın baharında ölüler diyarının kapılarından geçip Ömrümün geri kalan yıllarından yoksun mu kalmalıyım?” demiştim,

Kamu malı