EYÜP 17:1 ←
Çevremi alaycılar kuşatmış, Gözümü onların aşağılamasıyla açıp kapıyorum.
EYÜP 17:3 ←
“Ey Tanrı, kefilim ol kendine karşı, Başka kim var bana güvence verecek?
EYÜP 17:4 ←
Çünkü onların aklını anlayışa kapadın, Bu yüzden onları zafere kavuşturmayacaksın.
EYÜP 17:5 ←
Para için dostlarını satan adamın Çocuklarının gözünün feri söner.
EYÜP 17:6 ←
“Tanrı beni insanların diline düşürdü, Yüzüme tükürmekteler.
EYÜP 17:7 ←
Kederden gözümün feri söndü, Kollarım bacaklarım çırpı gibi.
EYÜP 17:8 ←
Dürüst insanlar buna şaşıyor, Suçsuzlar tanrısızlara saldırıyor.
EYÜP 17:9 ←
Doğrular kendi yolunu tutuyor, Elleri temiz olanlar gittikçe güçleniyor.
EYÜP 17:10 ←
“Ama siz, hepiniz gelin yine deneyin! Aranızda bir bilge bulamayacağım.
EYÜP 17:11 ←
Günlerim geçti, tasarılarım, Dileklerim suya düştü.
EYÜP 17:12 ←
Bu insanlar geceyi gündüze çeviriyorlar, Karanlığa ‘Işık yakındır’ diyorlar.
EYÜP 17:13 ←
Ölüler diyarını evim diye gözlüyorsam, Yatağımı karanlığa seriyorsam,
EYÜP 17:14 ←
Çukura ‘Babam’, Kurda ‘Annem, kızkardeşim’ diyorsam,
EYÜP 17:15 ←
Umudum nerede? Kim benim için umut görebilir?
EYÜP 17:16 ←
Umut benimle ölüler diyarına mı inecek? Toprağa birlikte mi gireceğiz?”
Kamu malı