EYÜP 14:20

EYÜP 14:20
Onu hep yenersin, yok olup gider, Çehresini değiştirir, uzağa gönderirsin.

--------------------

YARATILIŞ 15:2
Avram, “Ey Egemen RAB, bana ne vereceksin?” dedi, “Çocuk sahibi olamadım. Evim Şamlı Eliezer'e kalacak.

2.TARİHLER 21:20
Yehoram otuz iki yaşında kral oldu ve Yeruşalim'de sekiz yıl krallık yaptı. Ölümüne kimse üzülmedi. Onu Davut Kenti'nde gömdülerse de, kralların mezarlığına gömmediler.

-----

MISIR'DAN ÇIKIŞ 15:3
Savaş eridir RAB, Adı RAB'dir.

-----

2.SAMUEL 22:6
Ölüler diyarının bağları sardı, Ölüm tuzakları çıktı karşıma.

-----

EYÜP 1:21
Dedi ki, “Bu dünyaya çıplak geldim, çıplak gideceğim. RAB verdi, RAB aldı, RAB'bin adına övgüler olsun!”

EYÜP 14:1
Çiçek gibi açıp solar, Gölge gibi gelip geçer.

EYÜP 14:5
Madem insanın günleri belirlenmiş, Aylarının sayısı saptanmış, Sınır koymuşsun, öteye geçemez;

EYÜP 14:14
İnsan ölür de dirilir mi? Başka biri nöbetimi devralıncaya dek Savaş boyunca umutla beklerdim.

EYÜP 14:16
O zaman adımlarımı sayar, Günahımın hesabını tutmazdın.

EYÜP 16:22
“Çünkü birkaç yıl sonra, Dönüşü olmayan yolculuğa çıkacağım.

MEZMURLAR 31:15
Hayatım senin elinde, Kurtar beni düşmanlarımın pençesinden, Ardıma düşenlerden.

VAİZ 8:8
Rüzgarı tutup ona egemen olmaya kimsenin gücü yetmediği gibi, Ölüm gününe egemen olmaya da kimsenin gücü yetmez. Savaştan kaçış olmadığı gibi, kötülük de sahibini kurtaramaz.

YEŞAYA 57:2
Doğru kişi esenliğe kavuşur, Doğru yolda yürümüş olan mezarında rahat uyur.

HEZEKİEL 24:6
Egemen RAB diyor ki, Kan döken o kentin vay başına! Pas tutmuş, Pasından temizlenmemiş o kazanın vay başına! Kazandan eti kura çekmeden Parça parça çıkarın.

-----

EYÜP 2:12
Uzaktan onu tanıyamadılar; yüksek sesle ağlayıp kaftanlarını yırtarak başlarına toprak saçtılar.

EYÜP 7:5
Bedenimi kurt, kabuk kaplamış, Çatlayan derimden irin akıyor.

EYÜP 13:28
“Oysa insan telef olmuş, çürük bir şey, Güve yemiş giysi gibidir.

EYÜP 19:20
Bir deri bir kemiğe döndüm, Ölümün eşiğine geldim.

EYÜP 33:21
Eti erir, görünmez olur, Gözükmeyen kemikleri ortaya çıkar.

MEZMURLAR 32:3
Sustuğum sürece Kemiklerim eridi, Gün boyu inlemekten.

MEZMURLAR 32:4
Çünkü gece gündüz Elin üzerimde ağırlaştı. Dermanım tükendi yaz sıcağında gibi. Sela*

MEZMURLAR 39:11
Sen insanı suçundan ötürü Azarlayarak yola getirirsin, Güve gibi tüketirsin sevdiği şeyleri. Her insan bir soluktur sadece. Sela

MEZMURLAR 102:3
Çünkü günlerim duman gibi yok oluyor, Kemiklerim ateş gibi yanıyor.

MEZMURLAR 102:4
Yüreğim kırgın yemiş ot gibi kurudu, Ekmek yemeyi bile unuttum.

MEZMURLAR 102:5
Bir deri bir kemiğe döndüm Acı acı inlemekten.

SÜLEYMAN'IN ÖZDEYİŞLERİ 5:11
Ah çekip inlersin ömrünün son günlerinde, Etin, bedenin tükendiğinde.

AĞITLAR 4:8
Şimdiyse görünüşleri kömürden kara, Sokaklarda tanınmaz oldular. Bir deri bir kemiğe döndüler, odun gibi kurudular.

-----

EYÜP 7:14
Beni düşlerle korkutuyor, Görümlerle yıldırıyorsun.

EYÜP 9:34
Tanrı sopasını üzerimden kaldırsın, Dehşeti beni yıldırmasın.

EYÜP 13:21
Elini üstümden çek Ve dehşetinle beni yıldırma.

-----

EYÜP 8:8
“Lütfen, önceki kuşaklara sor, Atalarının neler öğrendiğini iyice araştır.

MEZMURLAR 68:20
Tanrımız kurtarıcı bir Tanrı'dır, Ölümden kurtarış yalnız Egemen RAB'be özgüdür.

YUHANNA 1:16
Nitekim hepimiz O'nun doluluğundan lütuf üzerine lütuf aldık.

VAHİY 1:18
Diri Olan Ben'im. Ölmüştüm, ama işte sonsuzluklar boyunca diriyim. Ölümün ve ölüler diyarının anahtarları bendedir.

VAHİY 6:8
Bakınca soluk renkli bir at gördüm. Binicisinin adı Ölüm'dü. Ölüler diyarı onun ardınca geliyordu. Bunlara kılıçla, kıtlıkla, salgın hastalıkla, yeryüzünün yabanıl hayvanlarıyla ölüm saçmak için yeryüzünün dörtte biri üzerinde yetki verildi.

-----

EYÜP 14:7
“Oysa bir ağaç için umut vardır, Kesilse, yeniden sürgün verir, Eksilmez filizleri.

EYÜP 14:9
Su kokusu alır almaz filizlenir, Bir fidan gibi dal budak salar.

-----

EYÜP 15:24
Acı ve sıkıntı onu yıldırır, Savaşa hazır bir kral gibi onu yener.

-----

EYÜP 34:20
Gece yarısı bir anda ölürler, Herkes sarsılır, ölüp gider, Güçlüler de insan eli değmeden alınıp götürülür.

MEZMURLAR 37:35
Kötü ve acımasız adamı gördüm, İlk dikildiği toprakta yeşeren ağaç gibi Dal budak salıyordu;

Kamu malı