MEZMURLAR 39

MEZMURLAR 39:1  
Karar verdim: “Adımlarıma dikkat edeceğim, Dilimi günahtan sakınacağım; Karşımda kötü biri oldukça, Ağzıma gem vuracağım.”

MEZMURLAR 39:2  
Dilimi tutup sustum, Hep kaçındım konuşmaktan, yararı olsa bile. Acım alevlendi,

MEZMURLAR 39:3  
Yüreğim tutuştu içimde, Ateş aldı derin derin düşünürken, Şu sözler döküldü dilimden:

MEZMURLAR 39:4  
“Bildir bana, ya RAB, sonumu, Sayılı günlerimi; Bileyim ömrümün ne kadar kısa olduğunu!

MEZMURLAR 39:5  
Yalnız bir karış ömür verdin bana, Hiç kalır hayatım senin önünde. Her insan bir soluktur sadece, En güçlü çağında bile. Sela*

MEZMURLAR 39:6  
“Bir gölge gibi dolaşır insan, Boş yere çırpınır, Mal biriktirir, kime kalacağını bilmeden.

MEZMURLAR 39:7  
“Ne bekleyebilirim şimdi, ya Rab? Umudum sende.

MEZMURLAR 39:8  
Kurtar beni bütün isyanlarımdan, Aptalların hakaretine izin verme.

MEZMURLAR 39:9  
Sustum, açmayacağım ağzımı; Çünkü sensin bunu yapan.

MEZMURLAR 39:10  
Uzaklaştır üzerimden yumruklarını, Tokadının altında mahvoldum.

MEZMURLAR 39:11  
Sen insanı suçundan ötürü Azarlayarak yola getirirsin, Güve gibi tüketirsin sevdiği şeyleri. Her insan bir soluktur sadece. Sela

MEZMURLAR 39:12  
“Duamı işit, ya RAB, Kulak ver yakarışıma, Gözyaşlarıma kayıtsız kalma! Çünkü ben bir garibim senin yanında, Bir yabancı, atalarım gibi.

MEZMURLAR 39:13  
Uzaklaştır üzerimden bakışlarını, Göçüp yok olmadan mutlu olayım!”


Kamu malı