EYÜP 7

EYÜP 7:1  
Gölgeyi özleyen köle, Ücretini bekleyen gündelikçi gibi,

EYÜP 7:3  
Miras olarak bana boş aylar verildi, Payıma sıkıntılı geceler düştü.

EYÜP 7:4  
Yatarken, ‘Ne zaman kalkacağım’ diye düşünüyorum, Ama gece uzadıkça uzuyor, Gün doğana dek dönüp duruyorum.

EYÜP 7:5  
Bedenimi kurt, kabuk kaplamış, Çatlayan derimden irin akıyor.

EYÜP 7:6  
“Günlerim dokumacının mekiğinden hızlı, Umutsuz tükenmekte.

EYÜP 7:7  
Ey Tanrı, yaşamımın bir soluk olduğunu anımsa, Gözüm bir daha mutluluk yüzü görmeyecek.

EYÜP 7:8  
Şu anda bana bakan gözler bir daha beni görmeyecek, Senin gözlerin üzerimde olacak, Ama ben yok olacağım.

EYÜP 7:9  
Bir bulutun dağılıp gitmesi gibi, Ölüler diyarına inen bir daha çıkmaz.

EYÜP 7:10  
Bir daha evine dönmez, Bulunduğu yer artık onu tanımaz.

EYÜP 7:11  
“Bu yüzden sessiz kalmayacak, İçimdeki sıkıntıyı dile getireceğim; Canımın acısıyla yakınacağım.

EYÜP 7:12  
Ben deniz ya da deniz canavarı mıyım ki, Başıma bekçi koydun?

EYÜP 7:13  
Yatağım beni rahatlatır, Döşeğim acılarımı dindirir diye düşündüğümde,

EYÜP 7:14  
Beni düşlerle korkutuyor, Görümlerle yıldırıyorsun.

EYÜP 7:15  
Öyle ki, boğulmayı, Ölmeyi şu yaşama yeğliyorum.

EYÜP 7:16  
Yaşamımdan tiksiniyor, Sonsuza dek yaşamak istemiyorum; Çek elini benden, çünkü günlerimin anlamı kalmadı.

EYÜP 7:17  
“İnsan ne ki, onu büyütesin, Üzerinde kafa yorasın,

EYÜP 7:18  
Her sabah onu yoklayasın, Her an onu sınayasın?

EYÜP 7:19  
Gözünü üzerimden hiç ayırmayacak mısın, Tükürüğümü yutacak kadar bile beni rahat bırakmayacak mısın?

EYÜP 7:20  
Günah işledimse, ne yaptım sana, Ey insan gözcüsü? Niçin beni kendine hedef seçtin? Sana yük mü oldum?

EYÜP 7:21  
Niçin isyanımı bağışlamaz, Suçumu affetmezsin? Çünkü yakında toprağa gireceğim, Beni çok arayacaksın, ama ben artık olmayacağım.”


Kamu malı