MEZMURLAR 102:4
Yüreğim kırgın yemiş ot gibi kurudu, Ekmek yemeyi bile unuttum.
--------------------
MEZMURLAR 102:4
Yüreğim kırgın yemiş ot gibi kurudu, Ekmek yemeyi bile unuttum.
--------------------
MEZMURLAR 102:3
Çünkü günlerim duman gibi yok oluyor, Kemiklerim ateş gibi yanıyor.
MEZMURLAR 119:83
Dumandan kararmış tuluma döndüm, Yine de unutmuyorum kurallarını.
MEZMURLAR 31:9
Acı bana, ya RAB, sıkıntıdayım, Üzüntü gözümü, canımı, içimi kemiriyor.
SÜLEYMAN'IN ÖZDEYİŞLERİ 17:22
İç ferahlığı sağlık getirir, Ezik ruh ise bedeni yıpratır.
YEŞAYA 52:14
Birçokları onun karşısında dehşete düşüyor; Biçimi, görünüşü öyle bozuldu ki, İnsana benzer yanı kalmadı;
MEZMURLAR 22:17
Bütün kemiklerimi sayar oldum, Gözlerini dikmiş, bana bakıyorlar.
AĞITLAR 3:4
Etimi, derimi yıprattı, kemiklerimi kırdı.
AĞITLAR 4:8
Şimdiyse görünüşleri kömürden kara, Sokaklarda tanınmaz oldular. Bir deri bir kemiğe döndüler, odun gibi kurudular.
-----
MEZMURLAR 102:5
Bir deri bir kemiğe döndüm Acı acı inlemekten.
MEZMURLAR 32:3
Sustuğum sürece Kemiklerim eridi, Gün boyu inlemekten.
MEZMURLAR 32:4
Çünkü gece gündüz Elin üzerimde ağırlaştı. Dermanım tükendi yaz sıcağında gibi. Sela*
EYÜP 30:30
Derim karardı, soyuluyor, Kemiklerim ateşten yanıyor.
EYÜP 19:20
Bir deri bir kemiğe döndüm, Ölümün eşiğine geldim.
MEZMURLAR 22:14
Su gibi dökülüyorum, Bütün kemiklerim oynaklarından çıkıyor; Yüreğim balmumu gibi içimde eriyor.
MEZMURLAR 22:15
Gücüm çömlek parçası gibi kurudu, Dilim damağıma yapışıyor; Beni ölüm toprağına yatırdın.
MEZMURLAR 31:10
Ömrüm acıyla, Yıllarım iniltiyle tükeniyor, Suçumdan ötürü gücüm zayıflıyor, Kemiklerim eriyor.
MEZMURLAR 102:9
Kızıp öfkelendiğin için Külü ekmek gibi yiyor, İçeceğime gözyaşı katıyorum. Beni kaldırıp bir yana attın.
EYÜP 33:20
Öyle ki, içi yemek kaldırmaz, En lezzetli yiyecekten tiksinir.
EYÜP 33:21
Eti erir, görünmez olur, Gözükmeyen kemikleri ortaya çıkar.
EYÜP 3:24
Çünkü iniltim ekmekten önce geliyor, Su gibi dökülmekte feryadım.
MEZMURLAR 6:2
Lütfet bana, ya RAB, bitkinim; Şifa ver bana, ya RAB, kemiklerim sızlıyor,
MEZMURLAR 6:3
Çok acı çekiyorum. Ah, ya RAB! Ne zamana dek sürecek bu?
MEZMURLAR 6:6
İnleye inleye bittim, Döşeğim su içinde bütün gece ağlamaktan, Yatağım sırılsıklam gözyaşlarımdan.
-----
1.SAMUEL 1:7
Bu yıllarca böyle sürdü. Hanna RAB'bin Tapınağı'na her gittiğinde kuması ona sataşırdı. Böylece Hanna ağlar, yemek yemezdi.
1.SAMUEL 28:23
Ama Saul, “Yemem” diyerek reddetti. Ancak hizmetkârlarıyla kadın zorlayınca, onların dediğini yaptı. Yerden kalkıp yatağın üzerine oturdu.
1.SAMUEL 20:34
Büyük bir öfkeyle sofradan kalktı ve ayın ikinci günü hiç yemek yemedi. Babasının Davut'u böyle aşağılamasına üzüldü.
-----
MEZMURLAR 102:1
Ya RAB, duamı işit, Yakarışım sana erişsin.
MEZMURLAR 102:2
Sıkıntılı günümde yüzünü benden gizleme, Kulak ver sesime, Seslenince yanıt ver bana hemen.
MEZMURLAR 102:6
Issız yerlerdeki ishakkuşunu andırıyorum, Viranelerdeki kukumav gibiyim.
MEZMURLAR 102:7
Gözüme uyku girmiyor, Damda yalnız kalmış bir kuş gibiyim.
-----
MEZMURLAR 102:11
Günlerim akşam uzayan gölge gibi yitmekte, Ot gibi sararmaktayım.
YEŞAYA 40:6
Ses, “Duyur” diyor. “Neyi duyurayım?” diye soruyorum. “İnsan soyu ota benzer, Bütün vefası kır çiçeği gibidir.
YEŞAYA 40:7
RAB'bin soluğu esince üzerlerine, Ot kurur, çiçek solar. Gerçekten de halk ottan farksızdır.
YEŞAYA 40:8
Ot kurur, çiçek solar, Ama Tanrımız'ın sözü sonsuza dek durur.”
MEZMURLAR 37:2
Çünkü onlar ot gibi hemen solacak, Yeşil bitki gibi kuruyup gidecek.
MEZMURLAR 37:20
Ama kötüler yıkıma uğrayacak; RAB'bin düşmanları kır çiçekleri gibi kuruyup gidecek, Duman gibi dağılıp yok olacak.
MEZMURLAR 103:15
İnsana gelince, ota benzer ömrü, Kır çiçeği gibi serpilir;
1.PETRUS 1:24
Nitekim, “İnsan soyu ota benzer, Bütün yüceliği kır çiçeği gibidir. Ot kurur, çiçek solar, Ama Rab'bin sözü sonsuza dek kalır.” İşte size müjdelenmiş olan söz budur.
-----
MEZMURLAR 107:18
İğrenir olmuşlardı bütün yemeklerden, Ölümün kapılarına yaklaşmışlardı.
-----
MEZMURLAR 143:4
Bu yüzden bunalıma düştüm, Yüreğim perişan.
MEZMURLAR 55:4
Yüreğim sızlıyor içimde, Ölüm dehşeti çöktü üzerime.
MATTA 26:37
Petrus ile Zebedi'nin iki oğlunu yanına aldı. Kederlenmeye, ağır bir sıkıntı duymaya başlamıştı.
MATTA 26:38
Onlara, “Ölesiye kederliyim” dedi. “Burada kalın, benimle birlikte uyanık durun.”
EYÜP 6:4
Çünkü Her Şeye Gücü Yeten'in okları içimde, Ruhum onların zehirini içiyor, Tanrı'nın dehşetleri karşıma dizildi.
EYÜP 10:1
Tanrı'ya: Beni suçlama diyeceğim, Ama söyle, niçin benimle çekişiyorsun.
MEZMURLAR 69:3
Tükendim feryat etmekten, Boğazım kurudu; Gözlerimin feri sönüyor Tanrım'ı beklemekten.
MEZMURLAR 69:20
Hakaret kalbimi kırdı, dertliyim, Acılarımı paylaşacak birini bekledim, çıkmadı, Avutacak birini aradım, bulamadım.
MEZMURLAR 77:3
Tanrı'yı anımsayınca inlerim, Düşündükçe içim daralır. Sela*
YEŞAYA 53:3
İnsanlarca hor görüldü, Yapayalnız bırakıldı. Acılar adamıydı, hastalığı yakından tanıdı. İnsanların yüz çevirdiği biri gibi hor görüldü, Ona değer vermedik.
MARKOS 14:33
Petrus'u, Yakup'u ve Yuhanna'yı yanına aldı. Hüzünlenmeye ve ağır bir sıkıntı duymaya başlamıştı.
MARKOS 14:34
Onlara, “Ölesiye kederliyim” dedi. “Burada kalın, uyanık durun.”
LUKA 22:44
Derin bir acı içinde olan İsa daha hararetle dua etti. Teri, toprağa düşen kan damlalarını andırıyordu.
YUHANNA 12:27
Şimdi yüreğim sıkılıyor, ne diyeyim? ‘Baba, beni bu saatten kurtar’ mı diyeyim? Ama ben bu amaç için bu saate geldim.
ROMALILAR 8:32
Öz Oğlu'nu bile esirgemeyip O'nu hepimiz için ölüme teslim eden Tanrı, O'nunla birlikte bize her şeyi bağışlamayacak mı?
-----
MEZMURLAR 38:3
Öfken yüzünden sağlığım bozuldu, Günahım yüzünden rahatım kaçtı.
MEZMURLAR 38:5
Akılsızlığım yüzünden Yaralarım iğrenç, irinli.
MEZMURLAR 38:6
Eğildim, iki büklüm oldum, Gün boyu yaslı dolaşıyorum.
MEZMURLAR 38:7
Çünkü belim ateş içinde, Sağlığım bozuk.
MEZMURLAR 38:8
Tükendim, ezildim alabildiğine, İnliyorum yüreğimin acısından.
-----
MEZMURLAR 121:6
Gündüz güneş, Gece ay sana zarar vermez.
HOŞEA 9:16
Vuruldu Efrayim, Kökleri kurudu, Meyve vermeyecekler artık. Çocuk doğursalar bile, Rahimlerinin değerli meyvelerini öldüreceğim.”
-----
2.KORİNTLİLER 1:8
Kardeşlerim, Asya İli'nde* çektiğimiz sıkıntılardan habersiz kalmanızı istemiyoruz. Dayanabileceğimizden çok ağır bir yük altındaydık. Öyle ki, yaşamaktan bile umudumuzu kesmiştik.
2.KORİNTLİLER 1:9
Ölüme mahkûm olduğumuzu içimizde hissettik. Ama bu, kendimize değil, ölüleri dirilten Tanrı'ya güvenmemiz için oldu.
2.KORİNTLİLER 1:10
Tanrı bizi böylesine büyük bir ölüm tehlikesinden kurtardı; daha da kurtaracaktır. Umudumuzu O'na bağladık. Siz de dualarınızla bize yardım ettikçe, bizi yine kurtaracaktır. Öyle ki, birçok kişinin dualarıyla bize sağlanan lütuftan ötürü birçoklarının ağzından bizim için şükranlar sunulsun.
Kamu malı