MARKOS 5:1 ←
Gölün karşı yakasına, Gerasalılar'ın memleketine vardılar.
MARKOS 5:2 ←
İsa tekneden iner inmez, kötü ruha tutulmuş bir adam mezarlık mağaralardan çıkıp O'nu karşıladı.
MARKOS 5:3 ←
Mezarların içinde yaşayan bu adamı artık kimse zincirle bile bağlı tutamıyordu.
MARKOS 5:4 ←
Birçok kez zincir ve kösteklerle bağlandığı halde, zincirleri koparmış, köstekleri parçalamıştı. Hiç kimse onunla başa çıkamıyordu.
MARKOS 5:5 ←
Gece gündüz mezarlarda, dağlarda bağırıp duruyor, kendini taşlarla yaralıyordu.
MARKOS 5:6 ←
Uzaktan İsa'yı görünce koşup geldi, O'nun önünde yere kapandı.
MARKOS 5:7 ←
Yüksek sesle haykırarak, “Ey İsa, yüce Tanrı'nın Oğlu, benden ne istiyorsun? Tanrı hakkı için sana yalvarırım, bana işkence etme!” dedi.
MARKOS 5:8 ←
Çünkü İsa, “Ey kötü ruh, adamın içinden çık!” demişti.
MARKOS 5:9 ←
Sonra İsa adama, “Adın ne?” diye sordu. “Adım Tümen. Çünkü sayımız çok” dedi.
MARKOS 5:10 ←
Ruhları o bölgeden çıkarmaması için İsa'ya yalvarıp yakardı.
MARKOS 5:11 ←
Orada, dağın yamacında otlayan büyük bir domuz sürüsü vardı.
MARKOS 5:12 ←
Kötü ruhlar İsa'ya, “Bizi şu domuzlara gönder, onlara girelim” diye yalvardılar.
MARKOS 5:13 ←
İsa'nın izin vermesi üzerine kötü ruhlar adamdan çıkıp domuzların içine girdiler. Yaklaşık iki bin domuzdan oluşan sürü, dik yamaçtan aşağı koşuşarak göle atlayıp boğuldu.
MARKOS 5:14 ←
Domuzları güdenler kaçıp kentte ve köylerde olayın haberini yaydılar. Halk olup biteni görmeye çıktı.
MARKOS 5:15 ←
İsa'nın yanına geldiklerinde, önceleri bir tümen cine tutulan adamı giyinmiş, aklı başına gelmiş, oturmuş görünce korktular.
MARKOS 5:16 ←
Olayı görenler, cinli adama olanları ve domuzların başına gelenleri halka anlattılar.
MARKOS 5:17 ←
Bunun üzerine halk, bölgelerinden ayrılması için İsa'ya yalvarmaya başladı.
MARKOS 5:18 ←
İsa tekneye binerken, önceleri cinli olan adam O'na, “Seninle geleyim” diye yalvardı.
MARKOS 5:19 ←
Ama İsa adama izin vermedi. Ona, “Evine, yakınlarının yanına dön” dedi. “Rab'bin senin için neler yaptığını, sana nasıl merhamet ettiğini onlara anlat.”
MARKOS 5:20 ←
Adam da gitti, İsa'nın kendisi için neler yaptığını Dekapolis'te duyurmaya başladı. Anlattıklarına herkes şaşıp kalıyordu.
MARKOS 5:21 ←
İsa tekneyle karşı yakaya dönünce, çevresinde büyük bir kalabalık toplandı. Kendisi gölün kıyısında duruyordu.
MARKOS 5:22 ←
Bu sırada havra yöneticilerinden Yair adında biri geldi. İsa'yı görünce ayaklarına kapandı, “Küçük kızım can çekişiyor. Gelip ellerini onun üzerine koy da kurtulsun, yaşasın!” diye yalvardı.
MARKOS 5:24 ←
İsa adamla birlikte gitti. Büyük bir kalabalık da ardından gidiyor, O'nu sıkıştırıyordu.
MARKOS 5:25 ←
Orada, on iki yıldır kanaması olan bir kadın vardı.
MARKOS 5:26 ←
Birçok hekimin elinden çok çekmiş, varını yoğunu harcamış, ama iyileşeceğine daha da kötüleşmişti.
MARKOS 5:27 ←
Kadın, İsa hakkında anlatılanları duymuştu. Bu nedenle, kalabalıkta O'nun arkasından gelip giysisine dokundu.
MARKOS 5:28 ←
İçinden, “Giysilerine bile dokunsam kurtulurum” diyordu.
MARKOS 5:29 ←
O anda kanaması kesiliverdi. Kadın, bedeninin derinliğinde acıdan kurtulduğunu hissetti.
MARKOS 5:30 ←
İsa ise, kendisinden bir gücün akıp gittiğini hemen anladı. Kalabalığın ortasında dönüp, “Giysilerime kim dokundu?” diye sordu.
MARKOS 5:31 ←
Öğrencileri O'na, “Seni sıkıştıran kalabalığı görüyorsun! Nasıl oluyor da, ‘Bana kim dokundu’ diye soruyorsun?” dediler.
MARKOS 5:32 ←
İsa kendisine dokunanı görmek için çevresine bakındı.
MARKOS 5:33 ←
Kadın da kendisindeki değişikliği biliyordu. Korkuyla titreyerek geldi, İsa'nın ayaklarına kapandı ve O'na bütün gerçeği anlattı.
MARKOS 5:34 ←
İsa ona, “Kızım” dedi, “İmanın seni kurtardı. Esenlikle git. Acıların son bulsun.”
MARKOS 5:35 ←
İsa daha konuşurken, havra yöneticisinin evinden adamlar geldi. Yöneticiye, “Kızın öldü” dediler. “Öğretmeni neden hâlâ rahatsız ediyorsun?”
MARKOS 5:36 ←
İsa bu sözlere aldırmadan havra yöneticisine, “Korkma, yalnız iman et!” dedi.
MARKOS 5:37 ←
İsa, Petrus, Yakup ve Yakup'un kardeşi Yuhanna'dan başka hiç kimsenin kendisiyle birlikte gitmesine izin vermedi.
MARKOS 5:38 ←
Havra yöneticisinin evine vardıklarında İsa, acı acı ağlayıp feryat eden gürültülü bir kalabalıkla karşılaştı.
MARKOS 5:39 ←
İçeri girerek onlara, “Niye gürültü edip ağlıyorsunuz?” dedi. “Çocuk ölmedi, uyuyor.”
MARKOS 5:40 ←
Onlar ise kendisiyle alay ettiler. Ama İsa hepsini dışarı çıkardıktan sonra çocuğun annesini babasını ve kendisiyle birlikte olanları alıp çocuğun bulunduğu odaya girdi.
MARKOS 5:41 ←
Çocuğun elini tutarak ona, “Talita kumi!” dedi. Bu söz, “Kızım, sana söylüyorum, kalk” demektir.
MARKOS 5:42 ←
On iki yaşında olan kız hemen ayağa kalktı, yürümeye başladı. Oradakileri derin bir şaşkınlık aldı.
MARKOS 5:43 ←
İsa, “Bunu kimse bilmesin” diyerek onları sıkı sıkıya uyardı ve kıza yemek verilmesini buyurdu.
Kamu malı