⇧

YUNUS 2:7
Soluğum tükenince seni andım, ya RAB, Duam sana, kutsal tapınağına erişti.

--------------------

YUNUS 2:4
‘Huzurundan kovuldum’ dedim, ‘Yine de göreceğim kutsal tapınağını.’

YUNUS 2:6
Dağların köklerine kadar battım, Dünya sonsuza dek sürgülendi arkamdan; Ama, ya RAB, Tanrım, Canımı sen kurtardın çukurdan.

MEZMURLAR 27:13
Yaşam diyarında RAB'bin iyiliğini göreceğimden kuşkum yok.

MEZMURLAR 31:22
Telaş içinde demiştim ki, “Huzurundan atıldım!” Ama yardıma çağırınca seni, Yalvarışımı işittin.

MEZMURLAR 116:3
Ölüm iplerine dolaşmıştım, Ölüler diyarının kâbusu yakama yapışmıştı, Sıkıntıya, acıya gömülmüştüm.

AĞITLAR 3:56
Sesimi, “Ahıma, çağrıma kulağını kapama!” dediğimi duydun.

-----

MİKA 1:2
Ey halklar, hepiniz duyun; Ey dünya ve bütün içindekiler, dinleyin. Egemen RAB kendi kutsal tapınağından size karşı tanıklık edecek.

HABAKKUK 2:20
Oysa RAB kutsal tapınağındadır. Sussun bütün dünya O'nun önünde.”

MEZMURLAR 18:6
Sıkıntı içinde RAB'be yakardım, Yardıma çağırdım Tanrım'ı. Tapınağından sesimi duydu, Haykırışım kulaklarına ulaştı.

MEZMURLAR 11:4
RAB kutsal tapınağındadır, O'nun tahtı göklerdedir, Bütün insanları görür, Herkesi sınar.

-----

MEZMURLAR 42:6
Gönlüm üzgün, Bu yüzden seni anımsıyorum, ey Tanrım. Şeria yöresinde, Hermon ve Misar dağlarında Çağlayanların gümbürdeyince, Enginler birbirine sesleniyor, Bütün dalgaların, sellerin üzerimden geçiyor.

MEZMURLAR 142:3
Bunalıma düştüğümde, Gideceğim yolu sen bilirsin. Tuzak kurdular yürüdüğüm yola.

MEZMURLAR 77:10
Sonra kendi kendime, “İşte benim derdim bu!” dedim, “Yüceler Yücesi gücünü göstermiyor artık.”

MEZMURLAR 107:5
Aç, susuz, Sefil oldular.

-----

YUNUS 4:8
Güneş doğunca Tanrı yakıcı bir doğu rüzgarı estirdi. Yunus başına vuran güneşten bayılmak üzereydi. Ölümü dileyerek, “Benim için ölmek yaşamaktan iyidir” dedi.

Kamu malı