⇧

YEŞAYA 37:27
O kentlerde yaşayanların kolu kanadı kırıldı. Yılgınlık ve utanç içindeydiler; Kır otuna, körpe filizlere, Damlarda büyümeden kavrulup giden ota döndüler.

--------------------

YEŞAYA 37:26
“ ‘Bütün bunları çoktan yaptığımı, Çok önceden tasarladığımı duymadın mı? Surlu kentleri enkaz yığınlarına çevirmeni Şimdi ben gerçekleştirdim.

YEŞAYA 10:15
Balta kendisini kullanana karşı övünür mü? Testere kendisini kullanana karşı büyüklenir mi? Sanki değnek kendisini kaldıranı sallayabilir, Sopa sahibini kaldırabilirmiş gibi...

-----

MEZMURLAR 129:6
Damlardaki ota, Büyümeden kuruyan ota dönsünler.

MEZMURLAR 90:5
İnsanları bir düş gibi siler, süpürürsün, Sabah biten ot misali:

MEZMURLAR 90:6
Sabah filizlenir, büyür, Akşam solar, kurur.

MEZMURLAR 103:15
İnsana gelince, ota benzer ömrü, Kır çiçeği gibi serpilir;

MEZMURLAR 103:16
Rüzgar üzerine esince yok olur gider, Bulunduğu yer onu tanımaz.

YEŞAYA 40:6
Ses, “Duyur” diyor. “Neyi duyurayım?” diye soruyorum. “İnsan soyu ota benzer, Bütün vefası kır çiçeği gibidir.

YEŞAYA 40:7
RAB'bin soluğu esince üzerlerine, Ot kurur, çiçek solar. Gerçekten de halk ottan farksızdır.

1.PETRUS 1:24
Nitekim, “İnsan soyu ota benzer, Bütün yüceliği kır çiçeği gibidir. Ot kurur, çiçek solar, Ama Rab'bin sözü sonsuza dek kalır.” İşte size müjdelenmiş olan söz budur.

Kamu malı