VAİZ 10

VAİZ 10:1  
Bilgenin yüreği hep doğruya eğilimlidir, Akılsızın ise, hep yanlışa.

VAİZ 10:3  
Yolda yürürken bile akılsızın aklı kıttır, Akılsız olduğunu herkese gösterir.

VAİZ 10:4  
Yöneticinin öfkesi sana karşı alevlenirse, Yerinden ayrılma; Çünkü serinkanlılık büyük yanlışları bastırır.

VAİZ 10:5  
Güneşin altında gördüğüm bir haksızlık var, Yöneticiden kaynaklanan bir yanlışı andırıyor:

VAİZ 10:6  
Zenginler düşük makamlarda otururken, Aptallar yüksek makamlara atanıyor.

VAİZ 10:7  
Köleleri at sırtında, Önderleri yerde köleler gibi yürürken gördüm.

VAİZ 10:8  
Çukur kazan içine kendi düşer, Duvarda gedik açanı yılan sokar.

VAİZ 10:9  
Taş çıkaran taştan incinir, Odun yaran tehlikeye girer.

VAİZ 10:10  
Balta körse, ağzı bilenmemişse, Daha çok güç gerektirir; Ama bilgelik başarı doğurur.

VAİZ 10:11  
Yılan büyü yapılmadan önce sokarsa, Büyücünün yararı olmaz.

VAİZ 10:12  
Bilgenin ağzından çıkan sözler benimsenir, Oysa akılsız kendi ağzıyla yıkımına yol açar.

VAİZ 10:13  
Sözünün başı aptallık, Sonu zırdeliliktir.

VAİZ 10:14  
Akılsız konuştukça konuşur. Kimse ne olacağını bilmez. Kim ona kendisinden sonra ne olacağını bildirebilir?

VAİZ 10:15  
Akılsızın emeği kendini öylesine yıpratır ki, Kente bile nasıl gideceğini bilemez.

VAİZ 10:16  
Kralın bir çocuksa, Önderlerin sabah şölen veriyorsa, vay sana, ey ülke!

VAİZ 10:17  
Kralın soyluysa, Önderlerin sarhoşluk için değil Güçlenmek için vaktinde yemek yiyorsa, ne mutlu sana, ey ülke!

VAİZ 10:18  
Tembellikten dam çöker, Miskinlikten çatı akar.

VAİZ 10:19  
Şölen eğlenmek için yapılır, Şarap yaşama sevinç katar, Paraysa her ihtiyacı karşılar.

VAİZ 10:20  
İçinden bile krala sövme, Yatak odanda zengine lanet etme, Çünkü gökte uçan kuşlar haber taşır, Kanatlı varlıklar söylediğini aktarır.


Kamu malı