VAİZ 5

VAİZ 5:1  
Tanrı'nın evine gittiğinde davranışına dikkat et. Yaptıkları kötülüğün farkında olmayan akılsızlar gibi kurban sunmak için değil, dinlemek için yaklaş.

VAİZ 5:2  
Ağzını çabuk açma, Tanrı'nın önünde hemen konuya girme, Çünkü Tanrı gökte, sen yerdesin, Bu yüzden, az konuş.

VAİZ 5:3  
Çok tasa kötü düş, Çok söz akılsızlık doğurur.

VAİZ 5:4  
Tanrı'ya adak adayınca, yerine getirmekte gecikme. Çünkü O akılsızlardan hoşlanmaz. Adağını yerine getir!

VAİZ 5:5  
Adamamak, adayıp da yerine getirmemekten iyidir.

VAİZ 5:6  
Ağzının seni günaha sürüklemesine izin verme. Ulağın önünde: “Adağım yanlıştı” deme. Tanrı niçin senin sözlerine öfkelensin, yaptığın işi yok etsin?

VAİZ 5:7  
Çünkü çok düş kurmak hayalciliğe ve laf kalabalığına yol açar; Tanrı'ya saygı göster.

VAİZ 5:8  
Bir yerde yoksullara baskı yapıldığını, adaletin ve doğruluğun çiğnendiğini görürsen şaşma; çünkü üstü gözeten daha üst biri var, onların da üstleri var.

VAİZ 5:9  
Tarlaların sürülmesini isteyen bir kral ülke için her bakımdan yararlıdır.

VAİZ 5:10  
Parayı seven paraya doymaz, Zenginliği seven kazancıyla yetinmez. Bu da boştur.

VAİZ 5:11  
Mal çoğaldıkça yiyeni de çoğalır. Sahibine ne yararı var, seyretmekten başka?

VAİZ 5:12  
Az yesin, çok yesin işçi rahat uyur, Ama zenginin malı zengini uyutmaz.

VAİZ 5:13  
Güneşin altında acı bir kötülük gördüm: Sahibinin zararına biriktirilen Ve bir talihsizlikle yok olup giden servet. Böyle bir servet sahibi baba olsa bile, Oğluna bir şey bırakamaz.

VAİZ 5:15  
Annesinin rahminden çıplak çıkar insan. Dünyaya nasıl geldiyse öyle gider, Emeğinden hiçbir şey götürmez elinde.

VAİZ 5:16  
Dünyaya nasıl geldiyse öyle gider insan. Bu da acı bir kötülüktür. Ne kazancı var yel için zahmet çekmekten?

VAİZ 5:17  
Ömrü boyunca büyük üzüntü, hastalık, öfke içinde Karanlıkta yiyor.

VAİZ 5:18  
Gördüm ki, iyi ve güzel olan şu: Tanrı'nın insana verdiği birkaç günlük ömür boyunca yemek, içmek, güneşin altında harcadığı emekten zevk almak. Çünkü insanın payına düşen budur.

VAİZ 5:19  
Üstelik Tanrı bir insana mal mülk veriyor, onu yemesi, ödülünü alması, yaptığı işten mutluluk duyması için ona güç veriyorsa, bu bir Tanrı armağanıdır.

VAİZ 5:20  
Bu yüzden insan, geçen ömrünü pek düşünmez. Çünkü Tanrı onun yüreğini mutlulukla meşgul eder.


Kamu malı