SÜLEYMAN'IN ÖZDEYİŞLERİ 1:1 ←
Davut oğlu İsrail Kralı Süleyman'ın özdeyişleri:
SÜLEYMAN'IN ÖZDEYİŞLERİ 1:2 ←
Bu özdeyişler, bilgeliğe ve terbiyeye ulaşmak, Akıllıca sözleri anlamak,
SÜLEYMAN'IN ÖZDEYİŞLERİ 1:3 ←
Başarıya götüren terbiyeyi edinip Doğru, haklı ve adil olanı yapmak,
SÜLEYMAN'IN ÖZDEYİŞLERİ 1:4 ←
Saf kişiyi ihtiyatlı, Genç adamı bilgili ve sağgörülü kılmak içindir.
SÜLEYMAN'IN ÖZDEYİŞLERİ 1:5 ←
Özdeyişlerle benzetmeleri, Bilgelerin sözleriyle bilmecelerini anlamak için Bilge kişi dinlesin ve kavrayışını artırsın, Akıllı kişi yaşam hüneri kazansın.
SÜLEYMAN'IN ÖZDEYİŞLERİ 1:7 ←
RAB korkusudur bilginin temeli. Ahmaklarsa bilgeliği ve terbiyeyi küçümser.
SÜLEYMAN'IN ÖZDEYİŞLERİ 1:8 ←
Oğlum, babanın uyarılarına kulak ver, Annenin öğrettiklerinden ayrılma.
SÜLEYMAN'IN ÖZDEYİŞLERİ 1:9 ←
Çünkü bunlar başın için sevimli bir çelenk, Boynun için gerdanlık olacaktır.
SÜLEYMAN'IN ÖZDEYİŞLERİ 1:10 ←
Oğlum, seni ayartmaya çalışan günahkârlara teslim olma.
SÜLEYMAN'IN ÖZDEYİŞLERİ 1:11 ←
Şöyle diyebilirler: “Bizimle gel, Adam öldürmek için pusuya yatalım, Zevk uğruna masum kişileri tuzağa düşürelim.
SÜLEYMAN'IN ÖZDEYİŞLERİ 1:12 ←
Onları ölüler diyarı gibi diri diri, Ölüm çukuruna inenler gibi Bütünüyle yutalım.
SÜLEYMAN'IN ÖZDEYİŞLERİ 1:13 ←
Bir sürü değerli mal ele geçirir, Evlerimizi ganimetle doldururuz.
SÜLEYMAN'IN ÖZDEYİŞLERİ 1:14 ←
Gel, sen de bize katıl, Tek bir kesemiz olacak.”
SÜLEYMAN'IN ÖZDEYİŞLERİ 1:15 ←
Oğlum, böyleleriyle gitme, Onların tuttuğu yoldan uzak dur.
SÜLEYMAN'IN ÖZDEYİŞLERİ 1:16 ←
Çünkü ayakları kötülüğe koşar, Çekinmeden kan dökerler.
SÜLEYMAN'IN ÖZDEYİŞLERİ 1:17 ←
Kuşların gözü önünde ağ sermek boşunadır.
SÜLEYMAN'IN ÖZDEYİŞLERİ 1:18 ←
Başkasına pusu kuran kendi kurduğu pusuya düşer. Yalnız kendi canıdır tuzağa düşürdüğü.
SÜLEYMAN'IN ÖZDEYİŞLERİ 1:19 ←
Haksız kazanca düşkün olanların sonu böyledir. Bu düşkünlük onları canlarından eder.
SÜLEYMAN'IN ÖZDEYİŞLERİ 1:20 ←
Bilgelik dışarıda yüksek sesle haykırıyor, Meydanlarda sesleniyor.
SÜLEYMAN'IN ÖZDEYİŞLERİ 1:21 ←
Kalabalık sokak başlarında bağırıyor, Kentin giriş kapılarında sözlerini duyuruyor:
SÜLEYMAN'IN ÖZDEYİŞLERİ 1:22 ←
“Ey budalalar, budalalığı ne zamana dek seveceksiniz? Alaycılar ne zamana dek alay etmekten zevk alacak? Akılsızlar ne zamana dek bilgiden nefret edecek?
SÜLEYMAN'IN ÖZDEYİŞLERİ 1:23 ←
Uyardığımda yola gelin, o zaman size yüreğimi açar, Sözlerimi anlamanıza yardım ederim.
SÜLEYMAN'IN ÖZDEYİŞLERİ 1:24 ←
Ama sizi çağırdığım zaman beni reddettiniz. Elimi uzattım, umursayan olmadı.
SÜLEYMAN'IN ÖZDEYİŞLERİ 1:25 ←
Duymazlıktan geldiniz bütün öğütlerimi, Uyarılarımı duymak istemediniz.
SÜLEYMAN'IN ÖZDEYİŞLERİ 1:26 ←
Bu yüzden ben de felaketinize sevineceğim. Belaya uğradığınızda, Bela üzerinize bir fırtına gibi geldiğinde, Bir kasırga gibi geldiğinde felaketiniz, Sıkıntıya, kaygıya düştüğünüzde, Sizinle alay edeceğim.
SÜLEYMAN'IN ÖZDEYİŞLERİ 1:28 ←
O zaman beni çağıracaksınız, Ama yanıtlamayacağım. Var gücünüzle arayacaksınız beni, Ama bulamayacaksınız.
SÜLEYMAN'IN ÖZDEYİŞLERİ 1:29 ←
Çünkü bilgiden nefret ettiniz. RAB'den korkmayı reddettiniz.
SÜLEYMAN'IN ÖZDEYİŞLERİ 1:30 ←
Öğütlerimi istemediniz, Uyarılarımın tümünü küçümsediniz.
SÜLEYMAN'IN ÖZDEYİŞLERİ 1:31 ←
Bu nedenle tuttuğunuz yolun meyvesini yiyeceksiniz, Kendi düzenbazlığınıza doyacaksınız.
SÜLEYMAN'IN ÖZDEYİŞLERİ 1:32 ←
Bön adamlar dönekliklerinin kurbanı olacak. Akılsızlar kaygısızlıklarının içinde yok olup gidecek.
SÜLEYMAN'IN ÖZDEYİŞLERİ 1:33 ←
Ama beni dinleyen güvenlik içinde yaşayacak, Kötülükten korkmayacak, huzur bulacak.”
Kamu malı