MEZMURLAR 142:1 ←
Yüksek sesle yakarıyorum RAB'be, Yüksek sesle RAB'be yalvarıyorum.
MEZMURLAR 142:2 ←
Önüne döküyorum yakınmalarımı, Önünde anlatıyorum sıkıntılarımı.
MEZMURLAR 142:3 ←
Bunalıma düştüğümde, Gideceğim yolu sen bilirsin. Tuzak kurdular yürüdüğüm yola.
MEZMURLAR 142:4 ←
Sağıma bak da gör, Kimse saymıyor beni, Sığınacak yerim kalmadı, Kimse aramıyor beni.
MEZMURLAR 142:5 ←
Sana haykırıyorum, ya RAB: “Sığınağım, Yaşadığımız bu dünyada nasibim sensin” diyorum.
MEZMURLAR 142:6 ←
Haykırışıma kulak ver, Çünkü çok çaresizim; Kurtar beni ardıma düşenlerden, Çünkü benden güçlüler.
MEZMURLAR 142:7 ←
Çıkar beni zindandan, Adına şükredeyim. O zaman doğrular çevremi saracak, Bana iyilik ettiğin için.
Kamu malı