MEZMURLAR 139

MEZMURLAR 139:1  
Ya RAB, sınayıp tanıdın beni.

MEZMURLAR 139:2  
Oturup kalkışımı bilirsin, Niyetimi uzaktan anlarsın.

MEZMURLAR 139:3  
Gittiğim yolu, yattığım yeri inceden inceye elersin, Bütün yaptıklarımdan haberin var.

MEZMURLAR 139:4  
Daha sözü ağzıma almadan, Söyleyeceğim her şeyi bilirsin, ya RAB.

MEZMURLAR 139:5  
Beni çepeçevre kuşattın, Elini üzerime koydun.

MEZMURLAR 139:6  
Kaldıramam böylesi bir bilgiyi, Başa çıkamam, erişemem.

MEZMURLAR 139:7  
Nereye gidebilirim senin Ruhun'dan, Nereye kaçabilirim huzurundan?

MEZMURLAR 139:8  
Göklere çıksam, oradasın, Ölüler diyarına yatak sersem, yine oradasın.

MEZMURLAR 139:9  
Seherin kanatlarını alıp uçsam, Denizin ötesine konsam,

MEZMURLAR 139:10  
Orada bile elin yol gösterir bana, Sağ elin tutar beni.

MEZMURLAR 139:11  
Desem ki, “Karanlık beni kaplasın, Çevremdeki aydınlık geceye dönsün.”

MEZMURLAR 139:12  
Karanlık bile karanlık sayılmaz senin için, Gece, gündüz gibi ışıldar, Karanlıkla aydınlık birdir senin için.

MEZMURLAR 139:13  
İç varlığımı sen yarattın, Annemin rahminde beni sen ördün.

MEZMURLAR 139:14  
Sana övgüler sunarım, Çünkü müthiş ve harika yaratılmışım. Ne harika işlerin var! Bunu çok iyi bilirim.

MEZMURLAR 139:15  
Gizli yerde yaratıldığımda, Yerin derinliklerinde örüldüğümde, Bedenim senden gizli değildi.

MEZMURLAR 139:16  
Henüz döl yatağındayken gözlerin gördü beni; Bana ayrılan günlerin hiçbiri gelmeden, Hepsi senin kitabına yazılmıştı.

MEZMURLAR 139:17  
Hakkımdaki düşüncelerin ne değerli, ey Tanrı, Sayıları ne çok!

MEZMURLAR 139:18  
Kum tanelerinden fazladır saymaya kalksam. Uyanıyorum, hâlâ seninleyim.

MEZMURLAR 139:19  
Ey Tanrı, keşke kötüleri öldürsen! Ey eli kanlı insanlar, uzaklaşın benden!

MEZMURLAR 139:20  
Çünkü senin için kötü konuşuyorlar, Adını kötüye kullanıyor düşmanların.

MEZMURLAR 139:21  
Ya RAB, nasıl tiksinmem senden tiksinenlerden? Nasıl iğrenmem sana başkaldıranlardan?

MEZMURLAR 139:22  
Onlardan tümüyle nefret ediyor, Onları düşman sayıyorum.

MEZMURLAR 139:23  
Ey Tanrı, yokla beni, tanı yüreğimi, Sına beni, öğren kaygılarımı.

MEZMURLAR 139:24  
Bak, seni gücendiren bir yönüm var mı, Öncülük et bana sonsuz yaşam yolunda!


Kamu malı