EYÜP 14:1 ←
Çiçek gibi açıp solar, Gölge gibi gelip geçer.
EYÜP 14:3 ←
Gözlerini böyle birine mi dikiyorsun, Yargılamak için önüne çağırıyorsun?
EYÜP 14:4 ←
Kim temizi kirliden çıkarabilir? Hiç kimse!
EYÜP 14:5 ←
Madem insanın günleri belirlenmiş, Aylarının sayısı saptanmış, Sınır koymuşsun, öteye geçemez;
EYÜP 14:6 ←
Gözünü ondan ayır da, Çalışma saatini dolduran gündelikçi gibi rahat etsin.
EYÜP 14:7 ←
“Oysa bir ağaç için umut vardır, Kesilse, yeniden sürgün verir, Eksilmez filizleri.
EYÜP 14:8 ←
Kökü yerde kocasa, Kütüğü toprakta ölse bile,
EYÜP 14:9 ←
Su kokusu alır almaz filizlenir, Bir fidan gibi dal budak salar.
EYÜP 14:10 ←
İnsan ise ölüp yok olur, Son soluğunu verir ve her şey biter.
EYÜP 14:11 ←
Suyu akıp giden göl Ya da kuruyan ırmak nasıl çöle dönerse,
EYÜP 14:12 ←
İnsan da öyle, yatar, bir daha kalkmaz, Gökler yok oluncaya dek uyanmaz, Uyandırılmaz.
EYÜP 14:13 ←
“Keşke beni ölüler diyarına gizlesen, Öfken geçinceye dek saklasan, Bana bir süre versen de, beni sonra anımsasan.
EYÜP 14:14 ←
İnsan ölür de dirilir mi? Başka biri nöbetimi devralıncaya dek Savaş boyunca umutla beklerdim.
EYÜP 14:15 ←
Sen çağırırdın, ben yanıtlardım, Ellerinle yaptığın yaratığı özlerdin.
EYÜP 14:16 ←
O zaman adımlarımı sayar, Günahımın hesabını tutmazdın.
EYÜP 14:17 ←
İsyanımı torbaya koyup mühürler, Suçumu örterdin.
EYÜP 14:18 ←
“Ama dağın yıkılıp çöktüğü, Kayanın yerinden taşındığı,
EYÜP 14:19 ←
Suyun taşı aşındırdığı, Selin toprağı sürükleyip götürdüğü gibi, İnsanın umudunu yok ediyorsun.
EYÜP 14:20 ←
Onu hep yenersin, yok olup gider, Çehresini değiştirir, uzağa gönderirsin.
EYÜP 14:21 ←
Oğulları saygı görür, onun haberi olmaz, Aşağılanırlar, anlamaz.
EYÜP 14:22 ←
Ancak kendi canının acısını duyar, Yalnız kendisi için yas tutar.”
Kamu malı